We zijn gewend om te denken dat het regenererend vermogen van ons fysieke lichaam wordt geactiveerd door ons te verbinden met de Bron. Dat is waar, maar ook maar een deel van de waarheid. Het regenererend vermogen is net zo goed in de cel aanwezig.
Wij hebben eigenlijk beperkende aannames over de mogelijkheden van het fysieke lichaam. Het licht in de cel is hetzelfde als het licht in de Bron. We zijn alleen vergeten dat wij die pulserende frequentie zelf kunnen maken in de cel en uit onszelf. Deels zijn we dit vergeten, deels is dit uit onze cellen gewist door buitenaardse krachten die belang hebben (hadden) bij het onderdrukken van het menselijke ras.
We kunnen aanspraak maken op het gegeven dat wij zelf het licht zijn, deel van de oneindige zee van lichtpotentie. Ons bewustzijn activeert en herinnert de cel en het atomaire bewustzijn dat het licht is. We herkennen dan, dat in de cel de Bron aanwezig is op deeltjesniveau. Dat betekent dat het atomair bewustzijn in cellen een impuls krijgt die gelijk is aan de Bron.
We moeten leren opnieuw met dat atomaire bewustzijn te spelen. We kunnen verdichten, ons ruimer maken en mee pulseren op de hartslag van moeder aarde en het gevoelslichaam. Pas als we dat spel tot een soort standaardprogramma maken voor ons bewustzijn, wordt deze mindstretch geïntegreerd in ons systeem. Nu is er nog de neiging van de mentale velden om het bij het oude denken te laten en de controle mogelijkheden van de mentale velden zijn erg krachtig.
Living Grail 7: ‘Met mijn multidimensionele zelf kom ik thuis op aarde en spreek mijn lichtkracht in mijn cellen aan.’
